Bewegingsagogie is meer dan ‘een bewegingsactiviteit’. Dat heeft u al vaker op de website kunnen lezen. Het gaat er niet alleen om dat we bewegen, ons lichaam fit maken/ houden en onze conditie verbeteren, het gaat juist om ons welzijn. Hoe voelen we ons? Komen we voldoende onder de mensen? Vinden we dat ons leven zin heeft? Wat halen we eruit? Hebben we plezier?
Samen lesgeven. Genieten met hoofdletter G.
Afgelopen week had mijn dochter een studiedag van school. En dat was net op de dag dat ik één van mijn lessen geef. Zoals wel vaker, neem ik zo af en toe de oudste mee (7 jaar). Ze vindt het heerlijk om fysiek bezig te zijn, is sociaal en vindt het zelf erg leuk om mee te gaan (ook niet onbelangrijk).
Normaal gesproken starten we met een rustige warming- up op muziek, om alle spieren los te maken en lichaamsaspecten te trainen. Thuis had ik al gevraagd of mijn dochter nog ideetjes had voor leuke oefeningen. En ja, die had ze. Zo gingen we samen aan de slag met de warming- up. De deelnemers zijn 70+ en zoals ook al eerder in een televisieprogramma bewezen is, samen bewegen (oud en jong) doet heel goed, voor beide groepen. De senioren vinden het fantastisch dat er nóg meer reuring komt met kinderen die mee doen en voor de kinderen is het fantastisch om normen en waarden te leren. De basisdingen zoals bv. ‘U’ zeggen tegen oudere mensen, kon ik nu mooi combineren met het vangen van een bal. Daarbij zijn er talloze oefeningen te bedenken om onze hersenen tegelijkertijd aan het werk te zetten. Overgooien en ondertussen een plaatsnaam noemen in Nederland, een groente of fruit opnoemen, combineren met overschieten en plezier is gegarandeerd. En helemaal als er dan ook nog iets gedaan wordt met reactiespelen, wordt er geschaterd en gedaan. Educatie ten top!
Deze keer hadden we gekozen voor de parachutes. We hadden 3 parachutes meegenomen, groot en klein, zodat we ook in deze tijd, rekening konden houden met 1,5 meter afstand. Eerst startten we met zoveel mogelijk wind creëren. Hard wapperen en stoppen bij het stopteken….Vervolgens gingen we hoog en laag met de parachute zodat dochterlief eronder door kon. Met aanmoedigingen en complimenten vond ze het fantastisch. En ondertussen hadden we een win- win omdat iedereen druk in de weer was met het trainen van o.a. de schouderspieren. Dat is nog eens leuk bewegen…Zonder dat men het in de gaten heeft, ook met kracht en uithoudingsvermogen bezig zijn!
U heeft in dit blog kunnen lezen, dat ik graag werk met reactiespelen. Ofwel, spelen waar chaos door ontstaat. Chaos werkt namelijk op de lachspieren als we het goed doen. Elke parachute kreeg een bal. De bal moest van deelnemer naar deelnemer zonder eraf te vallen. Ook wierpen we de bal zo hoog mogelijk in de lucht om het plafond te raken en hebben we een bal overgegooid mét de parachute, naar een ander groepje.
Aan het einde waren we toe aan nog meer chaos. De tafeltennisballetjes kwamen erbij. Elke parachute kreeg een aantal tafeltennisballetjes. Bij de beweging omhoog gingen we proberen alle balletjes ook weer op te vangen en ik kan u vertellen….dat ging best goed.
Als laatste probeerden we alle tafeltennisballetjes uit de parachute te mikken. Dat was natuurlijk lachen, gieren en brullen. Overal stuiterende balletjes en een stuiterend meisje ertussendoor om alle ballen weer te verzamelen.
Na afloop hebben we nog wat nagekletst met zijn allen en zijn mijn dochter en ik teruggereden naar huis. Eenmaal in de auto zei ze:’ Mama, als jij weer gaat lesgeven, mag ik dan weer mee?’
‘Natuurlijk meid!’
Dit zijn bij uitstek activiteiten waar kinderen veel van leren. Zou het niet een idee zijn om 2 keer per jaar (noem maar iets) met de kinderen naar dit soort activiteiten te gaan vanuit het onderwijs? Een soort van werkbezoek voor kinderen. Wij zijn er wel voor in!
